آزار جنسی، کودک آزاری، روانشناس چه کاره است؟!

 شخصی با عنوان شغلی عضو انجمن حمایت از حقوق کودکان در مورد تجربه آزار جنسی آمار تکان دهنده ای ارائه کرده که در اکثر رسانه ها بازتاب داشته است. (اینجا) شخص دیگری هم در مورد صحت آمار ارائه شده ایشان به حق، ابراز تردید نموده اند. (اینجا). البته و صد البته در کشوری که هنوز بعضی از خانوارها در مورد تعداد فرزندان خانواده آمار دروغ ارائه می دهند چطور در مورد مسئله به این حساسی می توان آمار کسب کرد جای سوال دارد. البته در مورد اینکه چرا هیچ نهاد رسمی هم تمایل به ارائه آمار در اینگونه آسیب های اجتماعی ندارد هم بحث وجود دارد.

اما من آماردان و جمعیت شناس نیستم. من با روان کار دارم. هیچ دلیلی نمی توانیم ارائه کنیم که تجربه آزار جنسی کودکان دختر و پسر ما کمتر از غرب است! اما در مورد نوع برخوردی که با این مسئله وجود دارد در ایران و کشورهای غربی از زمین تا آسمان تفاوت وجود دارد! تجربه آزار جنسی زخم های سهمگینی بر ذهن و روان و وجود هر انسانی وارد می کند. اگر دست و پای کودک ما زخم و جراحتی بردارد به سرعت برای ترمیم و درمان آن اقدام می کنیم. اما اگر روان کودک ما جراحتی به این سنگینی را بپذیرد خیلی از ما پدران و مادران به بهانه "حفظ آبرو" آنرا نادیده می گیریم و پنهان می کنیم. غافل از اینکه این زخم از داخل وجود کودک را به مرور خالی می کند. 

در مورد تاوانی که یک کودک در طی زندگی بزرگسالی از این آزار جنسی خواهد پرداخت بعدا مفصل خواهم نوشت. اما قصد من تنها ذکر نکته ای بود. آنهم اینکه برای این زخم عمیق روانی، درمان وجود دارد. EMDR و هیپنوتراپی و روانکاوی و روانتحلیلگری مجموع تکنیک های درمانی معمولی است که در مورد آن انجام می شود و به خوبی هم این مشکل را درمان می کند. ولی خیلی از افراد از مسئله قابل درمان بودن آن هیچ اطلاعی ندارند و برای یک عمر یک زخم چرکی را با خود حمل می کنند و رنج می کشند.

کوتاه سخن. اگر شما از زمره افراد مورد آزار قرار گرفته هستید هرچه زودتر به روانشناس "حاذق" مراجعه کنید و طعم زندگی با یک وجود و روان سالم را پیش از مرگ بچشید!