من در این زندگی گیر افتادم

آیا شما در رابطه ای گیر افتاده اید که فقط آزار می بینید؟ این آزار می تواند بصورت فیزیکی، احساسی و یا جنسی باشد. آیا در رابطه ای هستید که فقط از شما سوءاستفاده می شود؟ آیا در زندگی مشترک گرفتار یک بیمار روانی شده اید؟ علامتهای زیر می تواند نشاندهنده یک رابطه آسیب زا (Abusive Relationship) باشد:

• شریکتان (همسرتان) شما را بازی می دهد و فقط از شما سوءاستفاده می کند.
• شریکتان شما را کتک می زند یا شکنجه می دهد.
• شریکتان شما را تحقیر می کند، دائما سرزنش می کند یا بر سر شما فریاد می کشد.
• شرکتان شما را تهدید به مرگ یا آزار جسمی می کند.
• شریکتان به اطرافیان شما حسادت می کند و روی شما احساس مالکیت شدید دارد.
• شریکتان برخلاف میلتان شما را لمس می کند یا بزور وادار به عمل جنسی می کند.
• شریکتان بصورت شدیدی از دیگران هراس دارد.
• شریکتان تهدید به خودکشی می کند وقتی از جدایی صحبت می کنید.
• شریکتان شما را از ارتباط با دیگران از طریق تلفن، ایمیل یا هر وسیله دیگری منع می کند.
• شریکتان چیزها را در خانه می شکند یا خرابکاری عمدی انجام می دهد.
• شریکتان بددهن است و به شما در مورد دوستان و اعضای خانواده اش دروغ می گوید.

اگر این نشانه ها را در دوستان خود دیدید، او احتمالا در چنین رابطه ای گرفتار شده:

• کبودی روی بدن، رگ به رگ شدن دست یا پا، شکستگی استخوان
• احساس گناه یا شرم مفرط و بدون دلیل خاص
• ترک رابطه با دوستان یا خانواده یا پنهانکاری زیاد
• از فعالیت های اجتماعی کناره گیری می کند با این بهانه که علاقه ای به این کارها ندارد.

چطور می توانید از این رابطه مخرب فرار کنید؟

• مدارک کافی برای اثبات آزارهایی که می بینید جمع آوری کنید.
• برای فرار به مکانی که شریکتان شما را پیدا نکند برنامه ریزی کنید.
• پول نقد خارج از بانک نگه دارید برای زمانیکه احتمالا حساب بانکی مشترک شما غیرقابل دسترس یا خالی می شود.
• اگر فرزندی دارید همواره از او مراقبت کنید.
• یک کیف حاوی مدارک مهم و چیزهای مورد نیاز آماده نگه دارید برای زمانیکه طرح فرار ریخته اید.

از کجا می توانید کمک بگیرید؟ 

• می توانید با شماره (123) اورژانس اجتماعی بهزیستی تماس بگیرید تا کمک و راهنمایی بگیرید. سازمان بهزیستی از زنان بی سرپرست و بدسرپرست حمایت میکند.
• موسسات خیریه و مردم نهاد هم وجود دارند که کمک و یاری می دهند. مثل بنیاد دستهای مهربان

تلویزیون و "روانشناسی"

دقایقی از برنامه دیروز سلامت باشید شبکه سه صداوسیما را به صورت کاملا تصادفی دیدم. (تلویزیون نگاه نمی کنم) چیزی که توجه مرا جلب کرد شنیدن مطالب روانشناسی (و نه پزشکی) از این برنامه بود. نزدیک تر رفتم. مهمان برنامه خانم دکتر شوشتری فوق تخصص روانپزشکی کودکان بود. جوابهای ایشان به سوالات مردم در مورد موضوع برنامه: ترس و وسواس در کودکان را گوش کردم که واقعا علمی و قابل تحسین بود (برخلاف خیلی از مطالب غیرعلمی که در برنامه های مختلف تلویزیون از مهمانانِ به اصطلاح روانشناس پخش می شود). چیزی که بعد از آن توجه مرا بیشتر جلب کرد چهره متعجب و لبهای باز خانم مجری برنامه بود هنگام شنیدن مطالب روانشناسی مهمان برنامه بخصوص موقعی که در مورد ریچوال های وسواس کودکان یا عکس العمل کودکان به مرگ عزیزانشان و یا جوابهایی که در مورد مرگ باید به کودکان بدهیم صحبت می‌کرد.

کاملا مشخص بود تمام این مطالب برای این مجری تازگی دارد. آنهم شخصی که 4 سال مجری یک برنامه پزشکی صداوسیما بوده. می توان گفت عکس العمل این مجری در مقابل مطالب روانشناسی نمود بارزی از مردم جامعه ماست. مردمی که اکثر آنها نسبت به روانشناسی و روانپزشکی دید خوبی ندارند. و اطلاعاتی که تصور می کنند در مورد روانشناسی در ذهن دارند تماما مطالب غیرعلمی مجلات زرد است.

ای کاش کسانیکه در سایر برنامه های صدا و سیما هم به اسم و عنوان روانشناس دعوت می شوند در سطح سواد این خانم دکتر محترم می‌بودند و می توانستند با جواب ها و مطالب علمی خودشان توجه مردم ناآگاه نسبت به روانشناسی و روانپزشکی را بیشتر به این حوزه جلب کنند.