من در این زندگی گیر افتادم

آیا شما در رابطه ای گیر افتاده اید که فقط آزار می بینید؟ این آزار می تواند بصورت فیزیکی، احساسی و یا جنسی باشد. آیا در رابطه ای هستید که فقط از شما سوءاستفاده می شود؟ آیا در زندگی مشترک گرفتار یک بیمار روانی شده اید؟ علامتهای زیر می تواند نشاندهنده یک رابطه آسیب زا (Abusive Relationship) باشد:

• شریکتان (همسرتان) شما را بازی می دهد و فقط از شما سوءاستفاده می کند.
• شریکتان شما را کتک می زند یا شکنجه می دهد.
• شریکتان شما را تحقیر می کند، دائما سرزنش می کند یا بر سر شما فریاد می کشد.
• شرکتان شما را تهدید به مرگ یا آزار جسمی می کند.
• شریکتان به اطرافیان شما حسادت می کند و روی شما احساس مالکیت شدید دارد.
• شریکتان برخلاف میلتان شما را لمس می کند یا بزور وادار به عمل جنسی می کند.
• شریکتان بصورت شدیدی از دیگران هراس دارد.
• شریکتان تهدید به خودکشی می کند وقتی از جدایی صحبت می کنید.
• شریکتان شما را از ارتباط با دیگران از طریق تلفن، ایمیل یا هر وسیله دیگری منع می کند.
• شریکتان چیزها را در خانه می شکند یا خرابکاری عمدی انجام می دهد.
• شریکتان بددهن است و به شما در مورد دوستان و اعضای خانواده اش دروغ می گوید.

اگر این نشانه ها را در دوستان خود دیدید، او احتمالا در چنین رابطه ای گرفتار شده:

• کبودی روی بدن، رگ به رگ شدن دست یا پا، شکستگی استخوان
• احساس گناه یا شرم مفرط و بدون دلیل خاص
• ترک رابطه با دوستان یا خانواده یا پنهانکاری زیاد
• از فعالیت های اجتماعی کناره گیری می کند با این بهانه که علاقه ای به این کارها ندارد.

چطور می توانید از این رابطه مخرب فرار کنید؟

• مدارک کافی برای اثبات آزارهایی که می بینید جمع آوری کنید.
• برای فرار به مکانی که شریکتان شما را پیدا نکند برنامه ریزی کنید.
• پول نقد خارج از بانک نگه دارید برای زمانیکه احتمالا حساب بانکی مشترک شما غیرقابل دسترس یا خالی می شود.
• اگر فرزندی دارید همواره از او مراقبت کنید.
• یک کیف حاوی مدارک مهم و چیزهای مورد نیاز آماده نگه دارید برای زمانیکه طرح فرار ریخته اید.

از کجا می توانید کمک بگیرید؟ 

• می توانید با شماره (123) اورژانس اجتماعی بهزیستی تماس بگیرید تا کمک و راهنمایی بگیرید. سازمان بهزیستی از زنان بی سرپرست و بدسرپرست حمایت میکند.
• موسسات خیریه و مردم نهاد هم وجود دارند که کمک و یاری می دهند. مثل بنیاد دستهای مهربان

آزار روانی به اندازه سوءاستفاده جنسی به کودکان ضربه می زند

کودکانی که از آزار عاطفی روانی رنج می برند دچار همان پیامدهایی خواهند شد که کودکان آزار دیده جنسی و فیزیکی (physically or sexually abused) به آن دچار می شوند. جدیدترین تحقیقات انجمن روانشناسی آمریکا این موضوع را نشان داده است.

آزار روانی (Psychological abuse) شامل گستره وسیعی از بدرفتاری ها می شود که از زورگویی والدین به کودک، اعمال کنترل بیش از حد بر کودکان، تحقیر یا تهدید آنها تا ایگنور کردن و ایزوله کردن کودکان را دربرمی گیرد.

آمار تشخیص های روانی نشان می دهند در میان کسانیکه در کودکی آزار روانی دیده اند شیوع اختلالاتی مثل افسردگی، اضطراب، عزت نفس پایین، نشانه های پی تی اس دی، و اقدامات خودکشی برابر، و حتی در مواردی، بیش از کسانی است که در کودکی آزار جنسی و جسمی دیده اند.

متاسفانه باوجودیکه آزار جنسی و جسمی به خوبی شناسایی می شود ولی آزارهای روانی به سادگی قابل تشخیص و پیشگیری نیست. علاوه بر این آزار جنسی و جسمی یک تابو و نادر است ولی آزار روانی کودکان اینگونه نیست.

بسیاری از پدران و مادران به همین سادگی، بصورت روزانه طوری با فرزند خود رفتار می کنند که از تجاوز جنسی به آنها بدتر است.

قدرت برچسب زنی روانپزشکان

 مدتها پیش زمانیکه برای یادگیری هرچه بیشتر تشخیص و سایر مباحث به هر دری می زدم در یک گروه فیسبوکی عضو شدم که روانشناسان و روانپزشکان زیادی در آن حضور داشتند. درست مثل دوره های عملی و کارورزی، شخصی یک نمونه حاضر در مطب خود را با شرح حال C.C بیان می کرد و از دوستان تقاضای تشخیص یا کمک در انتخاب درمان می کرد.

هیچ وقت از یادم نمی رود. روزی از کیسی صحبت شد که یک مورد آزار جسمی incest را در گروه مطرح کرد. در عین حالیکه تمام اختلالات همراه، برایم واضح و روشن بود، فقط در مورد نحوه و شروع درمان و ایجاد رابطه therapeutic کامنت گذاشتم. روانپزشک ها ولی یادم هست، بصورت شلاقی (!) انواع اختلالات را در کامنت مطرح می کردند، انگار که جلسه امتحان یا درس تشخیص و آسیب شناسی است.

این نحوه تفکر روانپزشکی بنظرم خیلی خطرناک است. بعضی وقتها با خودم فکر می کنم مردمی که از رفتن به روانپزشک هراس دارند از جهاتی حق دارند. تنها با حضور چند دقیقه ای در کنار پزشک چند استیگمای درشت بر پیشانیشان می خورد و یک ماه به آنها مهلت داده می شود تا تاثیر و سایدافکت قرصها و داروها را بر اختلالهایشان متوجه شوند و دوباره مراجعه کنند! 

در عین حال بیچاره مردم ما! خیلی ها هنوز فرق روانشناس و روانپزشک را نمی دانند...

پ.ن1: حرفهایم نه تمام روانپزشکان عزیز و دلسوز را شامل می شود و نه وجود روانشناسان و مشاوران بی سواد و کم سواد را نادیده می گیرد.

پ.ن2: زیاد به عکس توجه نکنید! در مفهوم عکس جای مناقشه نیست!

مزاحمت یا آزار جنسی / چه کاری از دست شما برمی آید؟

آزار جنسی یا Sexual Harassment پدیده ای شایع در تمام کشورهای جهان است. تاکید می کنم: "تمام" کشورهای جهان. کسی که شغلش ایجاب می کند حرفهای ناگفته دیگران را بشنود، حرفهایی که افراد با هیچکس دیگر در طول زندگی درمیان نمی گذارند متوجه شیوع این پدیده آزاردهنده می شود.

یک زن که در محیط کار مورد سوءاستفاده (abuse) یا آزار (Harassment) یا تجاوز (rape) قرار گرفته ولی به درآمد این شغل برای ادامه گذران زندگی احتیاج دارد برای حفظ شغلش مجبور به پنهان کردن آن است. همچنین از ترس نوع برخورد همسر (یا از ترس جدایی) این مشکل را حتی با همسر خود هم نمی تواند در میان بگذراد. یک چنین فردی با یک قهر و آتش فروخورده و در نهایت درماندگی به دفتر روانشناس مراجعه میکند. حتی مردانی که در کودکی مورد آزار جنسی قرار گرفته اند چه بسا بیشتر از زنان درگیر مشکلات ناشی از آن می شوند.

چندی پیش سوءاستفاده یک ناظم مدرسه از دانش آموزان بصورت رسمی اعلام شد. بحث هایی در گرفت که آیا این اعلام عمومی فوایدی در بردارد؟ از نظر من بله! دارد! به این صورت که کسانیکه مورد آزار قرار گرفته اند احساس امنیت بیشتری می کنند و در نهایت متوجه می شوند که در این مشکل تنها نیستند و جرئت پیدا می کنند برای رهایی از این زخم عمیق روانی اقدام کنند. در این قضیه‌ی بخصوص هم بطوریکه شاهد بودید به مرور والدینی که از این ناظم طرح شکایت کردند افزایش یافت.

اما اگر شما از زمره آزاردیدگان هستید معمولا لزومی ندارد که ابتدا دست به اقدام عملی و افشاگری در محیط کار یا خانواده بزنید. با مراجعه به یک روانشناس "حاذق" ابتدا از زیر یوغ احساس گناه و فشار ناشی از آن خود را رها سازید و سپس برای یک اقدام مناسب که با تمام مصلحت ها و محدودیت های شما هماهنگ باشد مشاوره بگیرید.

فرشته های مهربان، قربانی شیاطین

مصاحبه خوب خانم علیایی زند در مورد سوءاستفاده جنسی کودکان را می خواندم. با کیس های مورد سوءاستفاده قرارگرفته برخورد داشته ام. از تاثیر عمیق این گونه حوادث بر ذهن و روان و شخصیت و وجود فرد هم اطلاع دارم. اما قسمتی از متن این مصاحبه واقعا من رو آزار داد. حقیقتی تلخ:

"

آسیب پذیرترین گروه کودکان در برابر کودک آزاری از دیدگاه شما چه کسانی هستند؟

از دیدگاه من آسیب پذیرترین گروه، کودکان استثنایی بویژه مبتلایان به سندرم داون هستند. چون بسیار مهربانند و به دیگران نزدیک می شوند و شرایط سوء استفاده را برای کودک آزارها فراهم می کنند.

این گروه اگر ضریب هوشی شان خیلی پایین باشد، درک این که مورد آزار قرار گرفته اند را ندارند اما آسیب می بینند و اگر ضریب هوشی شان در حدی باشد که مورد سوء استفاده قرار گرفته شدن را درک کنند هم، کسی حرف شان را باور نمی کند.

"

لینک مصاحبه:

http://migna.ir/vdcgtt9x.ak93q4prra.html