هویتی که فقط در مقایسه با خواهر و برادر معنا پیدا کرده (پادکست)

سوال شده:

من همیشه از دست خودم ناراضی هستم همیشه فکر میکنم من دختر ناموفقی هستم و با اینکه اهداف بزرگی دارم و در تلاش هستم ولی یه حسی بهم میگه من با هدفم فاصله دارم و درون خودم نمیبینم بتونم به هدفم برسم.من 26 سالمه لیسانس تاریخ گرفتم ولی چون به جایی که نمیتونستم برسم تغییر رشته دادم راستش من فکرای بزرگی تو سرم دارم اعتقادم اینه آدما تا آخر عمرشون باید هدف داشته باشن و در تلاش باشن و خیلی از بچه های فامیل رو تشویق میکنم و راهنمایی میکنم.جالبه که اطرافیان منو دختر موفقی میدونن و خیلی وقتها شده برا انتخاب رشته تحصیلی با من مشورت کردن ولی من خودم از خودم زیاد راضی نیستم.

در حال حاضر دانشجوی ترم 5 رشته حقوق هستم و هدفم اینه که وکیل بشم و از الان شروع کردم جهت آمادگی برا شرکت در آزمون وکالت و از شهر ---- اومدم تهران و کلاسهایی که برا آزمون هست شرکت میکنم. من ازینکه در تلاش باشم لذت میبرم ولی این حسی که به خودم دارم باعث شده از زندگیم لذت نبرم و دایم در استرس باشم.من دلم میخواد در کنار اهدافی که دارم از خودم راضی باشم و از زندگیم لذت ببرم

خداروشکر خانوادم خیلی خوبن همه تحصیلکرده و خوب هستن و همه جور امکانات برا من فراهمه.با اینکه میدونم موقعیتم اصلا بد نیست چه از نظر شکل ظاهری چه خانواده، تحصیلات، موقعیت اجتماعی. ولی من همیشه خودمو دست کم گرفتم و پایین تر از بقیه دونستم.خواهر و برادرم تو موقعیت مشابه من بزرگتر شدن اون دوتا ازدواج های خیلی موفقی داشتن و تونستن تو زندگیشون پی شرفت کنن ولی من حتی با اینکه دلم میخواد شخصی تو زندگیم باشه نتونستم با کسی در ارتباط باشم و ازدواج کنم و همیشه با خودم میگم من قراره تا آخر عمرم تنها باشم و دارم خودمو برا زندگی مجردی آماده میکنم برنامه ریزی میکنم برا زندگی مجردی خودم احساس میکنم  این حسهایی که من دارم طبیعی نیست ممنون میشم اگه بنده رو راهنمایی کنین