انسانها معمولا با عقل خود فکر میکنند، ولی گاه در تحریف شناختی با احساس خود تفکر میکنند و به نتیجهای میرسند که منفی است. مثلا فرد میگوید احساس گناه میکنم، پس حتما کار بدی را انجام داده ام، در حالیکه احساس نمیتواند نشان دهنده واقعیت باشد و برای قضاوت درباره خود و دیگران باید عقل و منطق خود را بکار انداخت. استدلال هیجانی یعنی استدلال نه براساس منطق، بلکه براساس هیجان. فرض را براین می گذارید که احساسات منفی شما لزوما منعکس کننده عین واقعیت است. "از سوار شدن در هواپیما وحشت دارم ، حتما پرواز با هواپیما بسیار خطرناک است". "احساس می کنم کودن هستم، پس واقعا کودن هستم". افرادی که چنین تفکراتی دارند، استدلال های ذهنی – عاطفی خود را برابر با واقعیت می دانند. | ![]() |
مبحث خطای تفکر «استدلال هیجانی» در قالب پادکست